Het zal je maar gebeuren.

Fokken is leuk als alles goed gaat maar als het tegen zit, op welk vlak dan ook, is het soms best stressig. Een verslag van mijn (tot nog toe) laatste nestje wat voor mij heel veel spanning, stres, ongeloof, verdriet en uiteindelijk een gevoel van “gerehabiliteerd” mee bracht. Lees en bedenk, dit kan een ieder gebeuren .

Na een aantal keren leeg gebleven te zijn bleek bij de echo dat mijn meisje deze keer wel zwanger was. We zagen 4 blaasjes/kratertjes, yes! Na een zwangerschap die niet echt lekker ging omdat ze geregeld een beetje aan het steunen was (ze was de 1ste weken heel misselijk) en kreunen (ze groeide heel veel en daardoor had ze het heel zwaar) kondigde de geboorte zich aan. Ik had net met de da afgesproken dat we een keizersnede zouden doen (dag 64) omdat het niet meer kon voor haar. Direct daarna brak het vruchtwater en kreeg ze 3 flinke weeën en dacht ik dat het toch nog een natuurlijke bevalling werd. Helaas kwam er daarna niets meer en werd het toch een keizersnede. Er kwamen idd 4 pupjes te voorschijn, 3 meisjes en 1 jongetje. Rond de klok van 12.00uur, een High Noon nest, 17-04-2015. Mooie pupjes met al iets van zwart aan de neusje dus we gingen heel blij met deze rijkdom naar huis. Mama deed het weer voortreffelijk en de pupjes groeiden lekker. Volop genieten voor ons.

Alles netjes opgegeven bij de Raad van Beheer en de chipper kwam mooi voor de 1ste enting om de chip te zetten en om DNA d.m.v. wangslijm af te nemen. Ik was blij want dacht, dan komen de stambomen en het DNA certificaat (afstammingsbewijs) mooi op tijd zodat de papieren meteen met de pup mee kunnen als die gaan verhuizen. Foutje!! Voor mijn gevoel duurde het lang voordat de papieren kwamen, ik naar de RvB gebeld en kreeg te horen, van de telefoniste, dat de aanvraag nog in behandeling was. Ja, dan zal ik nog even moeten wachten. Weer een week of wat later, de pups waren al verhuisd en nog geen papieren. Weer gebeld en het zelfde antwoord, nog in behandeling. Ik wilde toen echt met iemand van die afdeling spreken maar toen de telefoniste door wilde verbinden was er niet iemand die er iets van afwist en mij te woord kon staan. Er werd beloofd dat ik terug gebeld zou worden. Nou forget it, mooi niet. Wel kreeg ik een paar dagen later, het was toen al 22 juli een brief van de RvB!!

Toen ik las wat er in stond moest ik in 1ste instantie heel erg lachen. Dit stond er: het laboratorium heeft geconstateerd dat 1 of meerdere pups niet van de opgegeven reu kunnen zijn. Ik dacht dat er iemand ontzettend had geblunderd. Gebeld, toen kreeg ik wel de juiste persoon en heb ik uitgelegd dat het onmogelijk was dat er een andere reu in de buurt van mijn meisje was geweest. Ik heb zelf geen reu, haal altijd een buiten dekking en heb een hermetisch afgesloten tuin dus de vader MOEST de vader wel zijn. Werd niet geloofd. We hebben toen in overleg besloten een hertest te doen. De chipper is naar de nieuwe eigenaar gegaan, dezelfde procedure gedaan en toen was het 3 weken wachten. De uitslag precies het zelfde.

Toen kon ik er niet meer om lachen, wel huilen. Weer gebeld en gezegd dat ik bij een ander laboratorium een hertest wilde doen. Daar ging mijn contact binnen de Raad mee akkoord. De regel die ze dan stellen is, krijg jij gelijk betalen wij en in geval van andersom zouden de kosten voor mijn rekening zijn. Prima, ik wil bewijzen dat ik de waarheid spreek. We zijn toen met papa, mama en kind naar de da gegaan, bloed afgenomen (bloed geeft een duidelijker DNA beeld dan wangslijm) opgestuurd en toen werd het weer 3 weken wachten. De uitslag van “mijn” lab was dat het DNA van de vader 18 allellen ( DNA is opgebouwd uit allellen) had en dat van de dochter 17 identieke allelen en dat er het 1 allel was gaan muteren. Dit kan zo maar spontaan gebeuren. Volgens mijn lab betekent dit niet dat de vader NIET de vader kan zijn. Onderstaand hun tekst. Therfore the dog, xxx cannot be ruled out as the biological father of the offspring xxx. Helaas heeft de Raad dit in hun voordeel vertaald, n.l. dat het lab niet zegt dat hij WEL de vader is. Dan ben je uitgepraat maar heb wel weer contact gezocht en gezegd dat ik hier echt niet akkoord mee kon gaan. Ze hebben toen van de Raad uit met de beide laboratoria contact gehad en kwamen er achter dat mijn lab wel, vlg hun eisen, had getest maar ze hadden  “dieper/verder” moeten testen. Hoe dit precies heet weet ik niet. Ik kreeg nog een kans, moest het lab dan maar de hertest van de test laten doen en nu zo uitgebreid zoals de Raad dat wilde. Ja beste mensen als jullie dat willen dan doe ik dat. Heb nog gevraagd of ze nu nog niet snapten dat ik echt de waarheid sprak omdat, indien dit niet zo zou zijn, ik de moed wel had opgegeven omdat ik ondertussen echt wel weet dat ze niet te besodemieteren zijn. Heeft ook niet geholpen. Dus toch maar verder getest.

Daarbij ging het één en ander niet goed en heb ik van 25 november 2015 tot 5 januari 2016 op de uitslag moeten wachten. Daar heeft mijn da weer heel veel tijd en energie in gestopt en het lab achter de vodden gezeten. De pup koper (het bleek achteraf om 1 pup te gaan) werd ook ongeduldig. Zij wil n.l. graag een keer een nestje doen en ja als je geen stamboom hebt gaat dat niet. Nou ja, het gaat wel maar niet met een pup van mij!! Dan moet het vlg de regels gaan! Niemand kreeg trouwens  papieren hoor, ik niet en de andere pup kopers ook niet. Nee zeggen ze het is een nest en dan  moet het eerst allemaal in orde zijn voordat we tot uitgave van de stambomen overgaan. Lekker hoor als je zo machtig bent. Goed de test kwam binnen en de uitslag was precies het zelfde dan de vorige keer met dit verschil dat ze nu bij papa 28 allellen hadden getest en dat de dochter er 27 identieke had en 1 gemuteerde allel. Deze uitslag opgestuurd naar de Raad en gevraagd of het er nu dan eindelijk van gaat komen dat de papieren opgestuurd worden. Nou nee hoor. Kreeg een mail dat het eerst nog door gesproken moest worden met hun lab. Ik zou binnen een week antwoord krijgen. Wat denken jullie? Nee hoor. Op vrijdagmiddag een mailtje dat het die week niet was gelukt om de persoon, die zijn of haar fiat moest geven, te spreken te krijgen.  Het zou nu maandag laat of dinsdag vroeg worden. Terug gemaild en gezegd, ja zeg, ben het wachten ondertussen zo spuugzat wat U zich mss wel in kunt denken, dan maar weer tot, op zijn laatst, dinsdagochtend.

Ik werd idd dinsdag 19 januari 2016 om ongeveer 11.00uur gebeld. En toen eindelijk eindelijk kreeg ik te horen dat ik de stambomen toch ging krijgen. Er werd gezegd dat uit de tests was gebleken dat het voor 99,99% zeker was dat de vader de vader is maar 0,01% dat hij het (ook) niet zou kunnen zijn. Dat is toch te gek voor woorden. Mijn contact zei nog wel dat ik wel heel veel pech heb gehad. Als ze zouden weten hoeveel tranen dit hele gedoe mij heeft gekost zouden ze zich dan mss een soort van schuldig voelen? Nee, ik denk van niet? Op mijn vraag of ik de hele procedure weer zou moeten doen wanneer bij een herhaling van deze combi het probleem weer zou spelen zei ze, dat dit is gebeurd is is een kans van 1 op de 2--3.000 bij een vlg keer zou het een kans zijn van 1 op de 10--20.000! Het winnen van de hoofdprijs in een loterij zou meer waarschijnlijk zijn. Het laatste wat er nu nog moet gebeuren is, dat de toestemming om de stambomen te versturen naar de desbetreffende afdeling moeten, dan in een enveloppe gedaan en gepost worden. Als alles goed gaat heb ik vlg week, die begint op de 25e januari 2016 de stambomen, het DNA certificaat eindelijk op de deurmat liggen. De pups zijn ondertussen jonge honden van iets meer dan 9 maanden oud.

Moet ik nu lachen of huilen? Ik zat nog met een vraag over de registratie bewijzen en heb daar over gemaild. In het antwoord daarop stond dat de registratie bewijzen nu ook verstuurt gaan worden. De stambomen zijn naar de afdeling certificatie gegaan het gaat nu nog een paar weken duren voordat ik ze krijg?!  Plastificeren duurt dat zolang? Nou ja, we wachten af en gaan het zien.

Ow ja, ik mag de onkosten (alleen de kosten voor het laboratorium) die ik gemaakt heb doorgeven en krijg dat dan vergoedt. Een kleine pleister op een niet te begrijpen “wond”. Tot mijn verbazing en grote vreugde viel het registratie bewijs (van het hondje wat hier is gebleven) de 29e op de deur mat. Eindelijk!!

Vandaag is de 11e februari en nog steeds geen stambomen. Vanochtend maar weer gebeld en kreeg ik iemand van de stamboom plastificeer afdeling te spreken. Bij mijn vraag naar de stambomen zei deze persoon, o ja, die heb ik gezien. Ze liggen hier op mijn bureau. Op mijn vraag waarom die nog steeds niet verstuurd waren kreeg ik te horen, ja er was iets met een stamboom en daar wilde hij met een collega over spreken maar omdat die er toen niet was was hij het vergeten!!! Ik ben toen bijna ontploft! Zeg ik tegen hem, dat mijn contact persoon, mij had gemaild dat de stambomen de 26e januari gemaakt waren en naar zijn afdeling waren gestuurd voor plastificeren. Hoe is het dan mogelijk dat dat nog niet is gebeurd. Een heleboel gestotter en toen kreeg ik de toezegging dat ze vandaag nog de deur uit gingen en ik ze dan morgen of iig zaterdag zou hebben. Ik heb hem toen gezegd dat, wanneer ik ze dan niet had, ik maandag weer zou bellen en ook dat ik Radar dan in zou schakelen omdat dit hele gebeuren te gek voor woorden is. Er werd nog wel gezegd, excuses hiervoor. Ik heb hem gezegd dat het beter was om een bos bloemen te sturen zo groot als een bloemenkas van 1ha groot! Toen kwam er nog een sorry en de vraag of ik dan a.u.b. een mailtje wilde sturen als ik de stambomen had gekregen. Dat ga ik natuurlijk doen heb ik beloofd maar, wat denken jullie?? Doe ik zeer zeker niet. Het lef hebben om dat te vragen. Nu morgen, in spanning, de brievenbus in de gaten houden. Ja hoor, na de dreiging van Radar in te schakelen ging het wel!! Vrijdag 12 februari waren de stambomen er. Eindelijk!!

Aanvulling!!!

Ja, dan ben je blij dat de stambomen eindelijk naar de nieuwe eigenaren zijn verstuurd krijg je een dikke week later (20 februari) een heel vreemd telefoontje. Een meneer, van de witte herder vereniging, vertelde dat hij bij zijn stambomen een stamboom had ontvangen waar mijn naam en kennel naam op staan. Gelukkig is deze meneer gaan zoeken en vond mij via de MVN site waar mijn telefoon nummer staat. Hij noemde de naam van het hondje waar de stamboom van was en het bleek die van het hondje te zijn waar ik zo veel moeite voor heb moeten doen omdat haar vader vlg de RvB haar vader niet was vlg het DNA. De stamboom is door deze meneer naar mij opgestuurd. Natuurlijk weer contact opgenomen met de afdeling stamboekhouding van de RvB.

Dit was de uitleg die ik kreeg.

Het plastificeren van de stambomen gaat gepaard met grote hitte. Hierdoor worden de stambomen statisch en blijven soms erg aan elkaar plakken. Waarschijnlijk is daardoor een van uw stambomen blijven plakken aan een stamboom van de andere fokker. Heel erg vervelend maar het kan helaas weleens gebeuren, waarvoor zeker ook onze excuses. Al met al lijkt het wel de Wet van Murphy met dit nest……

De pups zijn op een vrijdag geboren en het was niet de 13e maar de 17e. Waar al deze moeilijkheden vandaan zijn gekomen? Dat staat in de te lezen. Gelukkig is het nu eindelijk afgelopen.